Geschiedenis
1909 - 1935
De Elewijtse voetbalgeschiedenis gaat volgens de overleveringen terug tot de jaren 1909-1910. Een vaste clubnaam was er voorlopig niet, doch de jongens speelden in witte truien, waarin over de schouder een rode band was gewerkt, dus “Wit en Rood” met zwarte broek. Vanuit deze periode dateert ook de eerste vermelding in de krant ter ere van de inhuldiging van burgemeester Nauwelaerts op 04/07/1911: “Van Campenhout hield de toespraak namens de Jonge Footbalclub” (Nieuwsblad 5/7/1911). In die tijd waren er nog geen kampioenschappen zoals we ze heden kennen. Het waren enkel vrienden- en bekerwedstrijden die betwist werden. Om hun verplaatsingskosten (verre afstanden) te dekken, speelden ze zelf toneel “In den Prins” onder leiding van E.H. Langendries; destijds onderpastoor in de Elewijtse parochie. De wereldoorlog ’14-’18 brak uit en haast alle spelers moesten soldaat worden en meteen werd ook de voetbalsport tijdelijk opgedoekt.
Eerste wereldoorlog
Na de oorlog van ’14-’18 werd er opnieuw een club opgericht die de naam meekreeg van FC Leopold Elewijt. Het waren niet allen meer dezelfde spelers van voor de oorlog, maar wel een groot deel van de jongere generatie. Ook speelden ze niet meer in de “Wit-Rood” kleuren (omdat er niets meer van overbleef) en moesten ze uitzien naar een ander speelveld. Nu speelden ze met de kleuren “Geel en Rood” en verhuisden ze richting “Koffer”, tussen de Kastanjedreef en de Steenbergstraat. Voor niet lang echter, want ze kregen last en moeilijkheden met sommige eigenaars om en rond het plein. Opnieuw dienden ze uit te zien naar een ander speelveld en zo belandden ze achter “Koffer”, waar ze meteen hun lokaal vestigden. Na zekere tijd moest het speelveld opnieuw verlaten worden; voor de derde maal werd er verhuisd en de ploeg kwam dichter bij het dorp spelen. Zij namen het terrein in bezit dat jaren door SK Elewijt (Groen-Wit) gebruikt werd aan de Voetbalstraat (huidige Sweynbeerstraat).
De “Leopold”
De “Leopold” heeft vele mooie dagen gekend als ploeg aangesloten in de Vlaamse Voetbalbond. Er werd vooral gespeeld tegen clubs als “Albert” Hofstade en Superior Bonheiden. De ploeg was ook één seizoen aangesloten bij de Belgische voetbalbond in het seizoen 1927-1928; de club kreeg stamnummer 1037 en sloot zich aan onder de naam Voetbal Club Léopold Elewyt. In dat seizoen belandde Léopold Elewijt op een verdienstelijke derde plaats na een seizoen met 4 overwinningen; 4 gelijke spelen; en 4 verloren wedstrijden.
Onenigheid
Na zekere tijd liep het echter niet meer zo gesmeerd in de rangen van de Leopold. Er begon onenigheid te heersen, de kameraadschapsbanden waren niet meer zo hecht en het onvermijdelijke werd vrij vlug werkelijkheid: de “Leopold” werd ontbonden. Al het materiaal, de bekers en de trofeeën werden onderling verdeeld of verloot onder hen die tot het bittere einde aan dek waren gebleven. Het terrein werd omgeploegd, de doelen in stukken gezaagd, en het was amen en uit met de Elewijtse voetbalsport.
1935
Na een aantal jaren zonder voetbalclub onstonden er in 1935 twee nieuwe nieuwe clubs, volledig onafhankelijk van mekaar. Het steeds groter wordend aantal spelers – teveel voor één ploeg – lag aan de basis van een onenigheid in de ploeg en leidde in een minimum van tijd tot een onafwendbare scheuring.
Sportkring Elewijt
Zo kregen we enerzijds Sportkring Elewijt (stamnummer 2415), met groen-witte truien en witte broek. Het lokaal werd gevestigd bij Flor Van der Meulen en hun speelveld werd dat waar voorheen de “Leopold” had gespeeld, in de Voetbalstraat (nu Sweynbeerstraat). Vanaf seizoen 1962-1963 verhuisde SK Elewijt naar de locatie aan de Driesstraat; destijds “Terwilgen-stadion” genoemd.
FC Elewijt
De andere club kreeg de naam FC Elewijt (stamnummer 2416) met als kleuren rood en geel, met zwarte broek (de kleuren dus van de “Leopold”). Hun lokaal werd de “Vuurmolen” bij Bertrand Van Poeyer terwijl een speelveld werd aangelegd op het Zwijnbeer, waar nu de scoutslokalen staan. Na de tweede wereldoorlog zou FC Elewijt verhuizen naar het terrein aan de Kastanjedreef (tussendoor werd ook nog een tijdje aan de Vekestraat gespeeld).
Eerste fusiegeruchten
Twee clubs in zo’n klein dorp, dat is moeilijk te houden, en zo deden reeds zeer snel de geruchten de ronde over een mogelijke fusie van beide ploegen. Eén punt werd fel betwist en kon niet worden bijgelegd, namelijk de vestiging van het clublokaal. Hiervoor kwam geen oplossing en beide Elewijtse clubs bleven bijgevolg afzonderlijk hun verdere gang gaan.
Rivaliteit
De rivaliteit tussen de twee Elewijtse clubs was zo groot dat de ene voor de andere niet wou onderdoen. Geen van beide ploegen slaagde er echter in de titel te behalen. Financiële en andere zorgen kwamen hier stokken in de wielen steken. Wel werden nog flinke resultaten geboekt, doch verder dan de derde afdeling kwam geen van beide. Tot de sport eens temeer werd lamgelegd door de mobilisatie in 1939. Er werd nog wel gevoetbald, maar de meeste spelers waren onder de wapens geroepen en konden niet elke week verlof of vergunning krijgen om in eigen ploeg of gemeente aan voetbal te komen doen. De tweede wereldoorlog brak los en dan was ’t weer uit met de voetbalsport in ons dorp, en ook elders.
Tweede wereldoorlog
Na de oorlog duurde het wel enige tijd eer alle jongens terug waren. SK zag de meeste van zijn spelers terug thuiskomen en zij konden vrij vlug hun activiteiten hernemen. Bij FC was dit niet het geval en dat seizoen was het niet meer mogelijk nog aan te treden. Zo zagen we dat enkele spelers van rood-geel een seizoen de groen-witte kleuren hielpen verdedigen in een noodcompetitie die door de KBVB werd ingericht in het voorjaar 1941. En wat ze tot hiertoe nog nooit vermochten gebeurde toen: dit Elewijts noodelftal wist op prachtige wijze de titel in de wacht te slepen!
1941
In de daaropvolgende jaren speelden SK Elewijt en FC Elewijt in tweede en derde provinciale; regelmatig in dezelfde reeks. Hoogtepunten voor SK Elewijt waren verschillende titels in derde provinciale: 1941-1942; 1952-1953; 1958-1959 (waardoor er in 1959-1960 voor het eerst een derby SK-FC Elewijt was in tweede provinciale); en een vierde plaats in tweede provinciale in 1962-1963.
Figuur 1: SK Elewijt kampioen 52-53
Boven: Labiau - Maurits Janssens - Maurits De Laet - Wannes Lepage - Julien Patry - Djois (Jean Peeters) - Felix Vandervorst (bijnaam Feke Van Den Asse) - Pierre Geerens
Onder: Coosemans - David Vandermeulen - Lucien Coppens - Gust Coppens - Warre Van Herck - Omer Lesage Felix De Koninck
Figuur 2: SK Elewijt kampioen 58-59
Staand: Jan De Ron; Maurits Janssens; Raymond Jaspers; Emiel Knaepen "Mieleke van Beezel"; Jean Lauwers; Jaak Janssens
Zittend: David Vander Meulen ; Ket Raeymaekers ; Jacky Van Mol; Mathieu Van Helden; René Van Gysel; Julien Coppens; Jozef Janssens; Maurits De Laet
FC Elewijt
Hoogtepunten voor FC Elewijt waren titels in derde provinciale in 1954-1955 (met 164 gemaakte doelpunten); 1957-1958 (SK Elewijt eindigde dat seizoen tweede); 1963-1964 (zonder verlieswedstrijd); en een tweede plaats in tweede provinciale in 1960-1961.
Figuur 3: FC Elewijt kampioen 63-64
Rij bovenaan : François De Win (burger), Gust Boxtaens, Chris Bessendorffer, Guy Van den Wijngaerd, Guy Busschots , Alfons Beullens (de Kras), Warre Bosmans, Jaak Vandergucht (burger)
Rij onderaan : Hugo Vanderbeken, Jaak Demesmaecker , Jan Ervens , Rik Claes , Roger Wijns
Figuur 4: De fusieclub VV Elewijt (rood-wit - op de foto Luc Buedts als kind) sinds 1971-1972 in competitie speelde; ontstaan uit FC Elewijt (rood-geel - op de foto Etienne Cnops als moeder) en SK Elewijt (groen-wit - op de foto Walter Van As als vader).
1971 - 1983
In 1971 kwam het uiteindelijk tot een fusie tussen SK en FC; en werd er gestart in derde provinciale met VV Elewijt. In het seizoen 1973-1974 wist deze fusieclub de promotie naar tweede provinciale te bewerkstelligen door de titel te behalen. Ook in tweede provinciale werden goede resultaten gehaald met een tweede plaats in 1977-1978.
1983 - 1991
Echter; de ambities van toenmalig voorzitter Maurice De Laet lagen hoger; daarom werd in 1983 het stamnummer 55 van Crossing Schaarbeek overgenomen; waardoor men kon aantreden in eerste provinciale. Crossing Schaarbeek was zelf het resultaat van eerdere samensmelting tussen Royal Crossing Club Molenbeek en Royal Cercle Sportif de Schaerbeek; en speelde 4 seizoenen in eerste klasse in de periode 1969-1973; in de daaropvolgende jaren was deze club verder weggezakt tot de degradatie vanuit vierde klasse in 1983. De benaming van deze club werd Crossing Elewijt. Het eerste seizoen werd geen succes want Crossing Elewijt eindigde op een veertiende plaats in eerste provinciale waardoor het degradeerde naar tweede provinciale. In het seizoen 1985-1986 wist Crossing Elewijt de titel te behalen in tweede provinciale waardoor men opnieuw naar eerste promoveerde. In de daaropvolgende seizoenen ’86-’87 en ’87-’88 behaalde Crossing tweemaal een vierde plaats in eerste provinciale; het hoogst bereikte resultaat ooit voor een Elewijtse ploeg. Bovendien wist Crossing Elewijt in 1988 de beker van Brabant te winnen.
Figuur 5: Crossing Elewijt won de beker van Brabant in 1988 na een 4-1 overwinning in de finale tegen Peutie.
In het seizoen 1990-1991 werd Crossing Elewijt veertiende in eerste provinciale waardoor het degradeerde naar tweede provinciale.
VV Elewijt bleef bestaan en speelde verder in derde provinciale vanaf 1983-1984; bijgevolg waren er dus opnieuw 2 actieve ploegen in Elewijt. VV Elewijt bestond voornamelijk uit spelers uit Elewijt en fungeerde als een soort satellietploeg voor Crossing Elewijt; de beste spelers werden jaarlijks doorgesluisd naar Crossing. In het seizoen 1989-1990 zakte VV Elewijt naar vierde provinciale.
1991 - 2018
Vanaf 1991-1992 werd besloten om beide Elewijtse ploegen te fuseren tot KCVV Elewijt; de ploeg ging verder in tweede provinciale. Na twee degradaties in enkele jaren tijd moest KCVV vanaf 1994-1995 aantreden in vierde provinciale.
KCVV Elewijt werd in 2001 tweede in de laagste provinciale reeks en dwong zo de promotie naar derde provinciale af. Het daaropvolgende seizoen werden ze laatste en degradeerden ze opnieuw naar 4e provinciale. Na zeven seizoenen als subtopper slaagden ze er in 2009 opnieuw in om de promotie af te dwingen. Ditmaal hielden ze twee seizoenen stand, waarna ze in het seizoen 2011-2012 opnieuw uitkwamen in vierde provinciale.
KCVV speelde meteen kampioen, waarna ze erin slaagden een stabiele derdeprovincialer te worden.
Figuur 6: KCVV Elewijt speelt kampioen in 2018-2019 met 79 punten op 90.
2018 - 2021
In het seizoen 2018/2019 werd KCVV Elewijt kampioen met maar liefst 79 punten, na een nek-aan-nek race tot de allerlaatste speeldag (slechts één punt voorsprong op de tweede in de stand Mazenzele-Opwijk). In dat seizoen wint het o.a. 14 keer op een rij en verliest het in totaal meer dan 300 dagen aaneengesloten niet.
De ploeg is in het seizoen 2019/2020 ingedeeld in tweede provinciale A (Brabant).
Figuur 7: KCVV Elewijt promoveert via eindronde naar eerste provinciale.
2021 - ...
Na een onnodig spannend seizoen verzekert KCVV zich pas op de allerlaatste speeldag van een tweede plaats — achter ongenaakbaar kampioen KFC Herent dat 87 op 90 haalde (enkel verloor thuis van, jawel, KCVV Elewijt) — en bijhorende deelname aan de eindronde voor promotie.
In de eindronde krijgt het K Eur. Kraainem — tweede in de B-reeks — als tegenstander. Vooral in de eerste helft van de heenwedstrijd wordt KCVV weggeblazen en mag het al-bij-al nog blij zijn dat het de eindscore nog kan milderen tot 4-2.
Twee cruciale tegendoelpunten blijkt achteraf. Een week later verschijnt een volledig ander ingesteld Elewijt aan de aftrap. Onder een warme lentezon grijpt het Kraainem vanaf de eerste seconde bij de keel. Bij de rust staat het oververdiend 1-0 voor – getekend Glenn Breugelmans – en de hoop op een straffe terugkeer groeide.
En dat bleek meer dan terecht, 20 minuten ver in de tweede helft volgde een tweede apotheose. Jorn Reszczynski prikte de 2-0 binnen en alles was terug in evenwicht.
Het was zweten en puffen op het veld, en de ploeg had meer zin in een feestje dan nog eens verlengingen te moeten spelen in de warmte. De oplossing kwam van de voet van Denis Ghys, hij maakte er knap 3-0 van! Kraainem kwam nog opzetten, maar met enkele knappe reddingen en secuur verdedigend ingrijpen op het einde van de wedstrijd konden Ken en zijn verdedigers toch de 0 houden, en dus ook de promotie naar 1e provinciale verzekeren!
De ploeg is in het seizoen 2022/2023 ingedeeld in eerste provinciale Vlaams - Brabant.
Credits
Met dank aan Martijn van den Berg voor de foto's en teksten over de geschiedenis van KCVV Elewijt!